Πιστοποιώντας για μία ακόμα φορά τις τεράστιες δυνατότητές του, ο κορυφαίος διεθνής αθλητής ποδηλασίας του σωματείου μας Λουκάς Καταπόδης θριάμβευσε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδηλασίας Κρήτης “Cretan Cycling Challenge”, που έλαβε χώρα στα Χανιά της Κρήτης από τις 25/05/2012 έως τις 27/05/2012, ένα μήνα δηλαδή περίπου πριν από το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου 2012 που θα γίνει στην Τσεχία (αγώνας ατομικής χρονομέτρησης την Πέμπτη 28/06/2012 και αντοχής το Σάββατο 30/06/2012) και στο οποίο αναμένεται και πάλι να πρωταγωνιστήσει. Μεσολάβησε και άλλη μεγάλη επιτυχία του αθλητή μας στο γύρο Εύβοιας, στον οποίο όμως έχασε τη ζωή του ο συναθλητής του Νίκος Κωστέας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να περιέλθει ο αθλητής μας σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, στον τελευταίο αγώνα Ατομικής Χρονομέτρησης Ανάβασης Μερκουρίου που έγινε στις 24/06/2012 επρώτευσε και πάλι και μας κάνει αισιόδοξους ότι θα φέρει κι άλλες μεγάλες διακρίσεις για τη χώρα μας και το σωματείο μας στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου 2012. Παραθέτουμε στη συνέχεια το σύνδεσμο από την ιστοσελίδα του Λουκά Καταπόδη αναφορικά με τις επιδόσεις του στο Δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδηλασίας Κρήτης “Cretan Cycling Challenge”.

 

Loukas Katapodis

Ένα περίπου μήνα πριν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου 2012, αγωνίστηκα στο πλαίσιο της προετοιμασίας μου, στο δεύτερο κατά σειρά  Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδηλασίας, “Cretan Cycling Challenge”.

Το “Cretan Cycling Challenge”  έλαβε χώρα στα Χανιά της Κρήτης από τις 25/05 έως τις 27/05 και εμπεριείχε δύο διαφορετικούς αγώνες.

Ο πρώτος αγώνας που πραγματοποιήθηκε στις 25/05/2012, ήταν η Ατομική Χρονομέτρηση απόστασης 23km. Η διαδρομή του εν λόγω αγωνίσματος είχε κυματιστή μορφή, με αρκετές εναλλαγές ανηφορικών και κατηφορικών τμημάτων.

Pavlos Lydakis

Επιπλέον, χαρακτηριζόταν από τις τεχνικές στροφές που υπήρχαν τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος. της διαδρομής. Άλλος ένας παράγοντας που επηρέαζε σημαντικά τον βαθμό δυσκολίας της Ατομικής Χρονομέτρησης, ήταν ο δυνατός άνεμος που επικρατούσε στην περιοχή.

Η τακτική και ο ρυθμός που θα εφαρμόσει ένας αθλητής στο αγώνισμα της Ατομικής Χρονομέτρησης, εξαρτάται από τις συγκεκριμένες συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει τη στιγμή εκείνη.

Μελέτησα τη διαδρομή από την προηγούμενη ημέρα αρκετά σχολαστικά, καθώς και όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους που καθορίζουν την επιτυχία της προσπάθειας.

Loukas Katapodis

Στους μεγάλης σημασίας αγώνες δεν συγχωρούνται τα λάθη και οι παραλείψεις. Μπορείτε να πειραματιστείτε σε δευτερεύουσας σημασίας αγώνες και πιθανότατα θα προκύψουν λάθη και παραλείψεις τα οποία όμως, θα σας βοηθήσουν στο να προσδιορίσετε περισσότερο τα κατάλληλα στοιχεία που θα χτίσουν την επίδοσή σας στον τελειότερο βαθμό.

Ο συγκεκριμένος αγώνας απαιτούσε ένα υψηλό συνδυασμό Δύναμης, Ταχύτητας και Τεχνικής. Και τα τρία αυτά στοιχεία ήταν εξίσου σημαντικά για να υποστηρίξουν την προσπάθεια του κάθε.

Αφού είχα ‘’αποκρυπτογραφήσει’’ τη διαδρομή και είχα κατασταλάξει στην τακτική που θα ακολουθούσα, το μόνο που μου απέμενε ήταν να μπω στην εκκίνηση με καθαρό μυαλό και Αυτοσυγκέντρωση.

Mpampis Malisianos

Η ικανότητα του αθλητή να μπορεί να Αυτοσυγκεντρώνεται πριν την εκκίνηση του, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την επιτυχημένη έκβασή του αγώνα του.

Η σωστή Αυτοσυγκέντρωση σας βοηθάει να χαλαρώνετε το σώμα σας, αποφεύγοντας έτσι τις έντονες μυικές συσπάσεις που δημιουργούνται στο κορμί σας, λόγω της αυξημένης κορτιζόλης που έχει παραχθεί στο αίμα από το υψηλό ψυχολογικό στρες πριν την εκκίνηση.

Επιπροσθέτως, η Αυτοσυγκέντρωση σας βοηθάει να μην χάνετε τον έλεγχο και την ψυχραιμία σας, όταν σας συμβαίνουν απρόσμενες καταστάσεις πριν αγωνιστείτε.

Ανέβηκα λοιπόν στην ράμπα της εκκίνησης νιώθοντας χαλαρό και έτοιμο το σώμα μου να δεχθεί την υψηλή μορφή έντασης που απαιτεί ένας αγώνας Ατομικής Χρονομέτρησης.

Loukas Katapodis

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά μετά την εκκίνησή μου, αισθανόμουν ένα σύνολο με το ποδήλατό μου και σχετικά γρήγορα προσαρμόστηκα στον ρυθμό που είχα σχεδιάσει να ακολουθήσω.

Τα πρώτα 10 λεπτά του αγώνα τα πέρασα με pacing 365w  και με μέσο όρο ταχύτητας 44Km/h, κόντρα στο δυνατό άνεμο που επικρατούσε. ‘Ετσι περίπου συνεχίστηκε ο ρυθμός μου μέχρι το πρώτο μισό της διαδρομής φτάνοντας στο σημείο αναστροφής.

Ο ευνοϊκός άνεμος στο δεύτερο μισό με βοήθησε πολύ προκειμένου να αυξηθεί η μέση ωριαία ταχύτητα και να τερματίσω τον αγώνα με μέση ταχύτητα 45.7Km/h και με μέση ισχύ 350 watts.

Ceremony of the Time Trial : Panagiotis Skylodimos, Loukas Katapodis, Pavlos Lydakis

Ο δεύτερος αγώνας που πραγματοποιήθηκε στις 27/05/2012, ήταν απόστασης 120km “δοκιμάζοντας” την αντοχή των αθλητών που συμμετείχαν. Η διαδρομή του συγκεκριμένου αγώνα δεν είχε μεγάλες υψομετρικές διαφορές, γεγονός που τον χαρακτήριζε ως γρήγορο και “νευρικό’” με μικρούς αλλά με σχετικά απότομη κλίση λόφους.

Οι συνολικές συμμετοχές από όλες τις κατηγορίες των αθλητών έφταναν περίπου τις 260 και η εκκίνηση έγινε ταυτόχρονα για όλους τους συμμετέχοντες.

At the Start Line

Η πιο φορμαρισμένη και ομοιόμορφη ομάδα ήταν η ιταλική STUDIO MODA.

Από την πρώτη στιγμή οι Ιταλοί έλεγχαν το ρυθμό της κούρσας, με αποτέλεσμα ένα γρήγορο και δυναμικό αγώνα να τον μετατρέψουν σε έναν αγώνα τακτικής. Με αυτό το τρόπο άλλες φορές έδιναν γρήγορο ρυθμό στην κούρσα, ενώ άλλες φορές τον πάγωναν κυριολεκτικά.

Με την παραπάνω τακτική, κατάφεραν να αποσπστούν δύο αθλητές τους από το υπόλοιπο γκρουπ και να κερδίσουν επάξια δύο διαφορετικές αγωνιστικές κατηγορίες.

STUDIO MODA

Οι Ιταλοί αποτελούσαν μία καλοκουρδισμένη ομάδα με αρκετή εμπειρία και υψηλή αγωνιστικότητα. Στην ουσία δεν υπήρχε άλλη ομάδα ισάξιας δυναμικότητας ώστε να μπορέσει να τους ανταγωνιστεί σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Μετά τους δύο προπορευόμενους ακολουθούσα μαζί με ένα μικρό γκρουπ 15 περίπου αθλητών, ανάμεικτων κατηγοριών. Όλα έδειχναν ότι τα πράγματα θα ξεκαθάριζαν στο σπριντ του τερματισμού για τις υπόλοιπες θέσεις του βάθρου.

Ένα ατυχές κλείσιμο που μου συνέβη από συναθλητή μου κατά την διάρκεια του σπριντ, μου στέρησε τη δυνατότητα να αναπτυχθώ σωστά κοντά στους Ιταλούς αθλητές, με αποτέλεσμα να χάσω από τα μάτια μου τον έναν από αυτούς, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση πίσω από τον Mario Bastianelli.

Ceremony of the Road Race: Loukas Katapodis, Mario Bastianelli, Panagiotiw Skylodimos

Γενικά, το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο έτρεξα αποτέλεσε ένα καλό σταθμό προετοιμασίας και επιβεβαίωσης της αθλητικής μου φόρμας, παρόλο που ήταν χαμηλότερης ανταγωνιστικότητας σε σχέση με το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που συμμετείχα στο Saint Tropez στα μέσα Απριλίου.

Μία εβδομάδα μετά το ‘’Cretan Cycling Challenge’’ και πιο συγκεκριμένα στις 03 Ιουνίου 2012 είχα προγραμματίσει να τρέξω τον 20ο Γύρο Εύβοιας, μόνο και μόνο για να συντηρήσω τη φυσική μου κατάσταση, αφού πλέον είχα μπει σε τροχιά Πανευρωπαϊκού.

Δυστυχώς, αυτός ο αγώνας στάθηκε μοιραίος για εμένα αλλά και για πολύ κόσμο, διότι κατά τη διάρκειά του σημειώθηκε τροχαίο ατύχημα και έχασα τον πολυαγαπημένο μου συναθλητή Νίκο Κωστέα.

Nikos Kosteas

Ο Νίκος επίσης, θα ήταν και ο άνθρωπος που θα με συνόδευε στην Τσεχία για να τρέξω το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα…

Nikos Kosteas

Πριν λίγες ημέρες αποφάσισα να μην αναβάλω την αποστολή μου για το Πανευρωπαϊκό…ξέρω ότι ο Νίκος θα είναι εκεί μαζί μου…θα βρίσκεται δίπλα μου, διότι θα αγωνιστώ μόνο για αυτόν!

Ο Α.Ο. Πήγασος Κυψέλης ανακοινώνει ότι σε ένδειξη σεβασμού και πένθους για τον αθλητή του συλλόγου Νίκο Κωστέα, ο οποίος έχασε την ζωή του στον ποδηλατικό αγώνα Γύρος Εύβοιας που διοργάνωσε η Ποδηλατική Ένωση Παλαιμάχων Αθλητών στις 3/6/2012 στη Βόρεια Εύβοια, δεν θα συμμετάσχει στον Πανελλήνιο Αγώνα Ομαδικής Χρονομέτρησης που διοργανώνει η Π.Ε.Π.Α. στις 8/7/2012, διότι η ημερομηνία αυτή συμπίπτει με την ημέρα που θα γίνει το μνημόσυνο των 40 ημερών του αδικοχαμένου μας αθλητή.

Ο Αγαπημένος μου Πνευματικός Αδελφός Νίκος Κωστέας

Μακάρι να ήμουν ένα πηγάδι ξερό και στερεμένο, και οι άνθρωποι να μου πετούσαν πέτρες…γιατί αυτό πιο εύκολα θα μπορούσα να το υποφέρω από τον απρόσμενο χαμό του Αγαπημένου μου Φίλου.

Με ψυχή βαριά και φορτωμένη ξεκινάω να γράφω αυτό το αφιέρωμα για το Νίκο Κωστέα…ωστόσο, είναι ένας τρόπος για να μοιραστώ μαζί σας τον πνευματικό πλούτο αυτού του ανθρώπου.

…τα λόγια του ήταν σαν ύμνος και θυμίαμα για τους ανθρώπους…

Ο Νίκος έδινε μεγάλη σημασία στο να ”Υπάρχεις”!

Για αυτόν η λέξη Υπάρχω σήμαινε, να είσαι σοφός χωρίς να είσαι ξένος για αυτούς που δυσκολεύονται να καταλάβουν.

Σήμαινε να είσαι δυνατός αλλά όχι για να ξεκάνεις τους αδύνατους.

Σήμαινε να παίζεις με τα μικρά παιδιά, όχι σαν πατέρας, αλλά καλύτερα σαν σύντροφος του παιχνιδιού, που θέλει να μάθει τα παιχνίδια τους.

Σήμαινε να ξέρεις πως ο άγιος και ο αμαρτωλός είναι αδέλφια δίδυμα, που ο πατέρας τους είναι ο ίδιος ο Θεός.

Σήμαινε να ακολουθείς την Ομορφιά, ακόμα και αν σε οδηγήσει ώς την άκρη του γκρεμού, παρόλο που εκείνη είναι φτερωτή και εσύ χωρίς φτερά.

Σήμαινε να είσαι υφαντής με δάχτυλα που βλέπουν, γεωργός που νιώθει ότι κρύβει ένα θησαυρό με κάθε σπόρο που σπαίρνει, ψαράς και κυνηγός που δείχνει συμπόνια για το ψάρι και το αγρίμι που κυνηγά, αλλά μεγαλύτερη συμπόνια για την πείνα και την ανάγκη του ανθρώπου.

Όσοι γνώριζαν τον Νίκο, έλεγαν ότι ο Θεός είναι στην καρδιά του…αλλά πιστεύω ότι ο Νίκος βρισκόνταν και βρίσκεται μέσα στην καρδιά του Θεού.

Ο Νίκος ήταν κήπος χωρίς μάντρα, αμπέλι χωρίς φύλακα, θυσαυροφυλάκιο πάντα ανοιχτό στους περαστικούς.

Πίστευε ότι ακόμα και αν σε ληστέψουν, σε ξεγελάσουν, σε εξαπατήσουν, σε παραπλανήσουν και σε παγιδέψουν, εσύ πρέπει παρόλα αυτά, να κοιτάζεις κάτω από το ύψος του μεγαλύτερου εαυτού σου και να χαμογελάς. Θεωρούσε ότι οι παραβάτες, οι πλάνοι και οι απατεώνες είναι αδέρφια σου που βρίσκονται σε ανάγκη.

Τα παρήγορα λόγια του ήταν πάντα ύμνος και θυμίαμα για τους ανθρώπους.

Νίκο, δεν είσαι μια σκέψη μου που μπορώ να αφήσω πίσω μου, αλλά μια καρδιά που γλύκαινες τους ανθρώπους

Η αγάπη του ήταν σαν μια κινούμενη θάλασσα ανάμεσα στις ακτές των ψυχών μας, διότι πίστευε ότι η αγάπη δεν πρέπει να σε δεσμεύει και δεν μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της, γιατί η αγάπη αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.

Πίστευε ότι η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Δεν κατέχει και ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί αρκείται στον εαυτό της.

…ένιωθα πάντα ασφαλής και χαρούμενος κοντά στο Νίκο, όμως πέταξε όπως ο αετός στα ουράνια, μόνος, χωρίς την φωλιά του, πέταξε όπως η φωνή που δεν μπορεί να πάρει μαζί της τη γλώσσα και τα χείλη που τις έδωσαν φτερά…

Αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Μπορούσε να τους δώσει την αγάπη του αλλά όχι τις ιδέες του, διότι γνώριζε ότι τα παιδιά έχουν τις δικές τους ιδέες.

Ποτέ δεν προσπάθησε να κάνει τα παιδιά να του μοιάσουν διότι καταλάβαινε ότι αυτός έπρεπε να προσπαθήσει να τους μοιάσει, γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δεν σταματά στο χθες.

Έλεγε ότι εμείς είμαστε τα τόξα, απ’ όπου τα παιδιά σαν ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά.

…με τα χέρια τέτοιων ανθρώπων μιλάει ο Θεός και πίσω από τα μάτια τους ο Θεός χαμογελάει στη γη….

Υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρουν στο συνάνθρωπό τους, αλλά κατά το δόσιμό τους νιώθουν πόνο…

Ο Νίκος πρόσφερε χωρίς να νιώθει πόνο στο δόσιμο και ούτε γύρευε την αναγνώριση μέσα από αυτό. Με τα χέρια τέτοιων ανθρώπων μιλάει ο Θεός και πίσω από τα μάτια τους, ο Θεός χαμογελάει στη γη.

Είναι καλό να δίνεις όταν στο ζητούν, αλλά ο Νίκος έδινε χωρίς να του το ζητήσουν, από κατανόηση.

…ο φίλος σου είναι το χωράφι σου που σπέρνεις με αγάπη και θερίζεις με ευγνωμοσύνη…

Ο Νίκος είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στο Θεό. Η καθημερινή του ζωή ήταν ο ναός του και η θρησκεία του και ποτέ δεν χώριζε την πίστη του από τις πράξεις του.

Ποτέ δεν φορούσε την ηθικότητά του σαν το καλύτερο ρούχο του και ποτέ δεν έβλεπε την λατρεία σαν ένα παράθυρο, που μπορεί να ανοίγει και να κλείνει.

Δεν γνώρισε το Θεό προσπαθώντας να λύσει αινίγματα, αλλά τον συναντούσε ολόγυρά του. Έβλεπε τον Θεό να παίζει με τα παιδιά μας, να του χαμογελάει μέσα από τους ανθρώπους, να περπατάει μέσα στο σύννεφο, να απλώνει τα χέρια του με την αστραπή και να κατεβαίνει με την βροχή.

…στις περιπλανήσεις σου ανάμεσα στα βουνά και στις ερημιές πάντα θα θυμόμαστε το βάθος της δροσερής σου καρδιάς…

Για τον Νίκο ο πλατύτερος δρόμος ήταν ο συνάνθρωπός του. Ποτέ δεν κατάκρινε τους συνανθρώπους του και δεν τους μετρούσε από τις μικρές τους πράξεις, γιατί όπως έλεγε, δεν μπορείς να μετρήσεις την δύναμη του ωκεανού με την αδυναμία του αφρού του.

Θεωρούσε ότι όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για μια δυσάρεστη κατάσταση που συμβαίνει στο διπλανό μας.

Τι κρίση θα βγάλετε για αυτόν που αν και είναι τίμιος στα χέρια, είναι όμως κλέφτης στην σκέψη;

Και ποια ποινή θα βάζατε για αυτόν που σκοτώνει την σάρκα αλλά δολοφονείται ο ίδιος στην ψυχή;

Και πως θα τιμωρήσετε εκείνον που στην πράξη είναι δόλιος και καταπιεστής, αλλά που είναι και ο ίδιος αδικημένος και εξευτελισμένος;

Και πως θα τιμωρήσετε εκείνους που οι τύψεις τους είναι μεγαλύτερες από τα αδικήματά τους;

Τα παραπάνω, είναι λίγα απο τα ερωτήματα που συζητούσαμε όταν βρισκόμασταν μεταξύ μας.

…σίγουρα δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο στον άνθρωπο, από εκείνο που κάνει όλη τη ζωή μια πηγή νερού…

Ο Νίκος ζούσε την αγάπη μέσα από όλες τις μορφές της ζωής. Κοιτούσε τους ανθρώπους στα μάτια και όχι πάνω από τον ώμο τους. Μοιραζόταν μαζί τους πράγματα, σκέψεις και συγκινήσεις. Ήξερε ότι η αγάπη είναι η ίδια η ζωή και η ζωή είναι η κάθε στιγμή που βιώνουμε είτε με χαρά είτε με λύπη.

Την χαρά και την λύπη δεν τις ξεχώριζε. Είναι δύο συναισθήματα που έρχονται πάντα μαζί. Κάποτε που συζητούσαμε μου έλεγε, ότι όταν είσαι λυπημένος κοίταξε μέσα στην καρδιά σου και θα δεις ότι πραγματικά κλαις για εκείνο που υπήρξε η χαρά σου.

…κάθε ημέρα έδινε στον εαυτό του την ευκαιρεία για αγάπη…

Κάθε μέρα προσπαθούσε να μην χάνει από τα μάτια του τα όμορφφα πράγματα του κόσμου.

Κάθε ημέρα ξύπναγε πιο σοφός, πιο υπομονετικός και πιο αισιόδοξος

Κάθε ημέρα δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία να απλώσει το χέρι του στο διπλανό του που χρειαζόταν βοήθεια

Ήξερε να τοποθετεί τον πήχη τόσο ψηλά όσο έπρεπε προκειμένου ξεπερνάει τους στόχους που έβαζε στην ζωή του

…πάντα αγωνιζόσουν απολαμβάνοντας την ομρφιά του αθλήματος και όχι για τα πρόσκαιρα έπαθλα…

Ο Νίκος είχε διαλέξει το δρόμο της αγάπης, το δρόμο της ελπίδας, το δρόμο του ενδιαφέροντος, το δρόμο της πίστης του αύριο, το δρόμο της καλοσύνης.

Κάποιες φορές οι ανθρώπους που γελούν, διακινδυνεύουν να τους περάσουν για αστείους και όταν κλαίνε διακινδυνεύουν να τους περάσουν για συναισθηματικούς

Ο Νίκος όμως δεν φοβόνταν ούτε να γελάσει αλλά ούτε και να κλάψει. Κάποιες φορές μπορεί να κλαίμε και από χαρά βλέποντας ευτυχισμένους ανθρώπους. Δεν τον ένοιαζε αν θα τον έλεγαν συναισθηματικό…ήξερε να ζει!

…έψαχνε πάντα μία ευκαιρεία χαράς….

Αγαπούσε στον υπέρτατο βαθμό του γονείς του, τα αδέλφια του, τις νύφες του, τα ανίψια του και γενικά όλη την ευρύτερη οικογένεια του.

Είχε το χάρισμα να επιλέγει και να δημιουργεί από μόνος του σημαντικές διαπροσωπικές σχέσεις, οι οποίες έμεναν αναλοίωτες στον χρόνο.

Δεν φοβόνταν να δείξει τα συναισθήματά του και να αποκαλύψει την ανθρωπιά του.

Μίλαγε πάντα με τις πράξεις του…

…αγαπημένε μου αδελφέ, ελευθέρωσες την ανάσα σου ανάλαφρη ψηλά στους ουρανούς…

Αδελφέ μου η ζωή και ο θάνατος είναι ένα, όπως ο ποταμός και η θάλασσα είναι ένα.

Αγαπημένε μου Αδελφέ, ελευθέρωσες την ανάσα σου ανάλαφρη ψηλά στους ουρανούς.

Η ζωή σου είχε γίνει ζωή μας και η καρδιά σου καρδιά μας….πως λοιπόν μπορούμε να αποχωριστούμε τη ζωή και την καρδιά μας;

…η καλοσύνη σου βρισκόνταν μέσα στην καρδιά σου και η καρδια σου βρίσκεται μέσα σε όλους μας…

Οι σκέψεις μου είναι πολλές και τα συναισθήματά μου ακόμα περισσότερα που θα μπορούσα να σου αφιερώσω, αλλά αγαπημένε μου αδελφέ δεν έχω άλλο κουράγιο να συνεχίσω…

…θα σε έχω πάντα στην καρδιά μου, όπως και πάρα πολύς κόσμος διότι εκεί ανήκεις…

 

 

Πηγή: lkatapod.gr

Μεγάλη οδύνη έφερε στην αθλητική οικογένεια του Α.Ο. Πήγασου Κυψέλης ο θάνατος από ατύχημα του αθλητή Ποδηλασίας Νικολάου Κωστέα. Το ατύχημα συνέβη κατά τη διάρκεια του Ποδηλατικού Αγώνα Γύρος Εύβοιας που έγινε στη Βόρεια Εύβοια (Αιδηψός – Ιστιαία – Αιδηψός) στις 3 Ιουνίου 2012, ημέρα Κυριακή, στον οποίο συμμετείχε ο αθλητής μας και συγκεκριμένα στο τμήμα διαδρομής ανάμεσα στις περιοχές Παπάδες και Βασιλικά. Τον αγώνα διοργάνωσε η ΠΕΠΑ για τη Κατηγορία MASTERS στην οποία αγωνιζόταν ο αθλητής μας. Ο Νικόλαος Κωστέας του Γεωργίου είχε  ΑΜ  ΕΟΠ  13702, είχε γεννηθεί στις 2/4/1968, κατοικούσε στη Καλαμάτα, γράφτηκε για πρώτη φορά στο Μεσσηνιακό σαν αθλητής ποδηλασίας στις 17/2/2010, μεταγράφηκε για το 2011 στο Σωματείο Α.Ο. Αίολος και για το 2012 στο Σωματείο Α.Ο. Πήγασος Κυψέλης, στο οποίο αγωνιζόταν στη Κατηγορία ΜΑΣΤΕΡΣ. Η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε στην Καλαμάτα την Τρίτη 5 Ιουνίου 2012 και μεταξύ άλλων παρευρέθησαν σε αυτή συναθλητές του από τον Α.Ο. Πήγασο Κυψέλης (Λουκάς Καταπόδης, Νίκος Γερολυμάτος, Αναστασία Παστουρματζή κ.ά.) και αντιπροσωπεία της Π.Ε.Π.Α. Το Δ.Σ. του Α.Ο. Πήγασος Κυψέλης εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια και τους συγγενείς του Νικολάου Κωστέα.

Ο πρώτος αγώνας Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Saint Tropez αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες ποδηλατικές μου εμπειρίες, τόσο στο καθαυτό αγωνιστικό κομμάτι, όσο και στις αρκετά σοβαρές δυσκολίες που παρουσιάστηκαν τη παραμονή του αγώνα.

”Το αισιόδοξο είναι πως κάθε φορά που βρίσκεστε αντιμέτωποι με μία δυσκολία και εκείνη την στιγμή σκέφτεστε ότι είναι ανυπέρβλητη, ανακαλύπτετε πως μόλις την ξεπεράσετε, είσαστε πολύ πιο δυνατοί από πριν. Αν μπορείτε να αντιμετωπίσετε αυτή την κατάσταση, μπορείτε να αντιμετωπίσετε τα πάντα. Αποκτάτε δύναμη, θάρρος και εμπιστοσύνη από κάθε εμπειρία την οποία παύετε πραγματικά να βλέπετε με ανασφάλεια και φόβο.”

Παρόλες τις δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσω, προσπάθησα να μη χάσω το Στόχο και το Σκοπό που είχα πηγαίνοντας να αγωνιστώ στην Γαλλία.

Με την υποστήριξη του BikeMe.gr και του Κώστα Τριανταφυλλίδη καταφέραμε μία δυσμενή κατάσταση να τη μετατρέψουμε σε επιτυχία.

Επέλεξα να αγωνιστώ σε αυτή την διοργάνωση τη δεδομένη χρονική περίοδο της προετοιμασίας μου, διότι τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου αγώνα συνδύαζαν στο μέγιστο όλες τις ικανότητες της φυσικής μου κατάστασης.

Πιο συγκεκριμένα, για να μπορέσω να ”κρατηθώ” μέχρι το τέλος του αγώνα με τους πρώτους καλύτερους αθλητές, θα έπρεπε να λειτουργήσει στο μέγιστο η αναερόβια ικανότητά μου, η ικανότητα της μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου και επιπλέον και η ικανότητα της αντοχής μου.

Το προφίλ του αγώνα όπως φαίνεται παραπάνω, περιλάμβανε μικρής έως και μεγάλης διάρκειας ανηφορικές διαδρομές με κλίση οδοστρώματος από 5%-15%, σε συνολική απόσταση 180km.

Επιπλέον, η διαδρομή ήταν αρκετά ”νευρική”, διότι αποτελούνταν ως επί το πλείστον από εναλλασσόμενες ανηφόρες και τεχνικά δύσκολες κατηφόρες,  χωρίς να μεσολαβούν ενδιάμεσα τμήματα ευθείας διαδρομής.

Οι συνολικές συμμετοχές ξεπερνούσαν τις 1200 και στην ενιαία κατηγορία Ε 40-49  έφταναν τις 243. Ο ανταγωνισμός ήταν αρκετά υψηλός, επόμενο βέβαια όταν κάποιος αθλητής αγωνίζεται στη χώρα που αποτελεί την καρδιά της ποδηλασίας.

Αξιοσημείωτο είναι ότι είχαν έρθει να αγωνιστούν κυρίως οργανωμένες ομάδες, τόσο από τη Γαλλία όσο και από την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ οι μεμονωμένοι αθλητές όπως στην παρούσα περίπτωση και εγώ, ήταν ελάχιστοι.

Το στοίχημα για εμένα ήταν να καταφέρω να αντέξω τον υψηλό αγωνιστικό ρυθμό πέρα των 120km, διότι τελευταία φορά που αγωνίστηκα 180km ήταν πριν 18 χρόνια όταν συμμετείχα με την Εθνική Ομάδα Αντρών σε αγώνες του εξωτερικού. Συνήθως οι αγώνες των Παγκοσμίων Κυπέλλων και Πρωταθλημάτων στην κατηγορία των Μάστερ, δεν ξεπερνούν τα 115km.

Από την εκκίνηση ο αγώνας είχε έναν πολύ γρήγορο ρυθμό, ”καταπίνοντας” στην κυριολεξία στα πρώτα χιλιόμετρα τα δύο πρώτα μικρά βουνά της διαδρομής.

Προσπαθούσα να βρίσκομαι στους πρώτους 20 αθλητές ώστε να ελέγχω την κατάσταση και την ροή του αγώνα αποφεύγοντας παράλληλα και με αυτόν τον τρόπο τις άσχημες  πτώσεις που γίνονταν στο πίσω μέρος του γκρουπ.

Στα ανηφορικά τμήματα της διαδρομής ένιωθα πολύ δυνατός και διατηρούσα άνετα την θέση μου στους πρώτους αθλητές, κάτι που δεν κατάφερνα εύκολα στις επικίνδυνες κατηφορικές διαδρομές.

Τα περισσότερα κατηφορικά τμήματα του αγώνα, βρίσκονταν σε στενούς δασικούς παράπλευρους δρόμους  και αποτελούνταν από πολλά συνεχόμενα και τυφλά σλάλομ.

Μετά τη διέλευση και του τρίτου κατά σειρά βουνού της διαδρομής, είχα αποσπαστεί με άλλους 30 αθλητές περίπου, ανάμεικτων κατηγοριών. Ακριβώς μετά από αυτό το σημείο και με πολύ έξυπνο τρόπο, αποσπάστηκαν από το γκρουπ μου στην αρχή της κατηφορικής διαδρομής, 3 αθλητές διαφορετικών ομάδων.

Οι ομάδες των αθλητών που είχαν αποσπαστεί μπροστά, έπαιζαν ένα αμυντικό ρόλο στην ροή του αγώνα, ούτως ώστε να καταφέρουν οι προπορευομένοι συναθλητές τους να αυξήσουν τη χρονική τους διαφορά.

Στο 4ο και στο 5ο κατά σειρά βουνό όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Ο ρυθμός του αγώνα  βρισκόταν στη μέγιστη κορύφωσή του, μέσα από ένα πλήθος αλλεπάλληλων ντεμαράζ από διαφορετικούς αθλητές κάθε φορά.

Τελικώς μέσα από όλο αυτό το πανδαιμόνιο, καταφέραμε να αποσπαστούμε 10 αθλητές από υπόλοιπο γρουπ και να συνεχίσουμε για άλλα 90km μέχρι το σημείο του τερματισμού.

Καλύψαμε  2.800m υψομετρικά, διανύοντας την απόσταση των 180km με μέση ταχύτητα περίπου 35km/h.

Κατά τη διάρκεια της πορείας μας προς τον τερματισμό, προσπαθούσα να ανακτήσω όσο περισσότερο μπορούσα την ενέργεια που είχα δαπανήσει μέχρι εκείνο το σημείο, καταναλώνοντας την τροφοδοσία που μου παρείχε σε τακτά διαστήματα το support μου, Κώστας Τριανταφυλλίδης.

Ο τερματισμός του αγώνα σύμφωνα με το προφίλ που είχαν δώσει οι διοργανωτές θα γινόταν  στο Gassin,  ένα χωριό το οποίο βρίσκονταν σε ανηφορική περιοχή. Έπρεπε να προσέξω πάρα πολύ τη διαχείριση των δυνάμεών μου στα εναπομείναντα 70km, ώστε να είχα την περισσότερη δυνατή ενέργεια για τα τελευταία δύο δύσκολα ανηφορικά χιλιόμετρα.

Τα πράγματα ωστόσο δεν εξελίχθηκαν έτσι, διότι οι διοργανωτές είχαν αλλάξει το σημείο του τερματισμού, τοποθετώντας τον χαμηλότερα, στους πρόποδες του ανηφορικού λόφου και όχι στην κορυφή του.

Όταν είχαμε φτάσει πλέον στο τελευταίο χιλιόμετρο και βρισκόμασταν ακόμα σε επίπεδη διαδρομή καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά.Επίσης, δεν υπήρχε άλλη σήμανση για τα υπολειπόμενα μέτρα του τερματισμού μετά τη σήμανση του τελευταίου χιλιομέτρου.

Ξαφνικά, στο τέλος μιας νησίδας μας στρίβουν αριστερά από τον επαρχιακό δρόμο και μας τερματίζουν 30m μετά, στην είσοδο ενός μεγάλου parking.

Από ό,τι συνειδητοποίησα αργότερα, οι Γάλλοι διοργανωτές ανακοίνωσαν πριν την εκκίνηση για την αλλαγή του τερματισμού, αλλά μόνο στα Γαλλικά.

Μπορεί να μην πρόλαβα να σπριντάρω στο τέλος του αγώνα, αλλά αυτό είχε λιγότερη σημασία μπροστά στην προσπάθειά μου να αγωνιστώ όσο πιο δυνατά μπορούσα.Το αποτέλεσμα ήταν η 5η θέση στη γενική βαθμολογία Ε40-49y και η 3η θέση στην κατηγορία μου 40-44y.

Ο Σκοπός της συμμετοχής μου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας ήταν να ”βάλω” έναν υψηλού ανταγωνισμού αγώνα στα πόδια μου, ο οποίος θα συμβάλλει στην περαιτέρω άνοδο του Fitness μου. Ο Στόχος μου ήταν να πάρω την πρόκριση για τον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, όπως και έγινε!

Θέλω να ευχαριστήσω πραγματικά το support μου Κώστα Τριανταφυλλίδη, διότι χωρίς τη δική του συμβολή δε θα κατάφερνα να πάρω την πρόκρισή μου σε αυτό τον δύσκολο αγώνα. Μολονότι δεν είχε στο παρελθόν την εμπειρία του support σε τέτοιες μεγάλες Διεθνείς Διοργανώσεις, ανταποκρίθηκε άριστα σε όλες τις περιστάσεις εντός και εκτός αγώνα.

Κώστα αυτή η πρόκριση, όσο ανήκει σε εμένα άλλο τόσο ανήκει και σε εσένα!

Ειδικά μέσα από αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ζήσαμε με τον Κώστα δύσκολες αλλά και ευσυγκίνητες καταστάσεις, αποκομίζοντας νομίζω ο καθένας τις δικές του εμπειρίες.

Συνήθως θέλουμε να έχουμε βεβαιότητα και καθόλου αμφιβολίες, συμπεράσματα και όχι πειράματα, αλλά τελικά η βεβαιότητα μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την αμφιβολία και τα συμπεράσματα μόνο μέσα από τα πειράματα. 

Νέες επιτυχίες σημείωσαν οι ποδηλάτες του Α.Ο. Πήγασος Κυψέλης με επικεφαλής το διεθνή αθλητή μας Λουκά Καταπόδη στον 35^ο Πανελλήνιο ποδηλατικό αγώνα «ΘΥΣΙΑΣ» της 25/3/2012 στη διαδρομή Πάτρα – Καλάβρυτα. Ο διεθνής αθλητής μας Λουκάς Καταπόδης πραγματοποίησε εντυπωσιακή εμφάνιση και κατέκτησε για μια ακόμα φορά τη 1^η θέση στη κατηγορία του (Master Β) με μεγάλη μάλιστα διαφορά 5΄ από το δεύτερο αθλητή και με χρόνο καλύτερο και από τη κατηγορία Master A. Στην ίδια κατηγορία (Master Β) ο αθλητής μας Άρης Μπότσαρης κατέλαβε τη 14^η θέση σε 57 αθλητές. Στη κατηγορία Master A ο αθλητής μας Γιώργος Καούρης κατέλαβε την 10^η  θέση, ο αθλητής μας Νίκος Λυμπέρης κατέλαβε τη 12^η θέση και ο αθλητής μας Φάνης Καταπόδης κατέλαβε τη 17^η θέση λόγω ατυχίας από τεχνικό πρόβλημα βλάβης του ποδηλάτου του (λάστιχο) σε 37 αθλητές.  Στη κατηγορία Master Γυναικών η αθλήτριά μας Νίκη Χέμμινγκς κατέλαβε τη 4^η θέση.

Παραθέτουμε τα πλήρη αποτελέσματα των αγώνων αυτών.

• Αποτελέσματα ΜΑΣΤΕΡ Β 35ου αγώνα “ΘΥΣΙΑΣ” 25-3-2012
• Αποτελέσματα ΜΑΣΤΕΡ Γυν. 35ου αγώνα “ΘΥΣΙΑΣ” 25-3-2012
• Αποτελέσματα ΜΑΣΤΕΡ Α 35ου αγώνα “ΘΥΣΙΑΣ” 25-3-2012